Strona główna Literatura Legenda o św. Aleksym. Motyw: Pokora w utworze Legenda o św. Aleksym. Autor nieznany Legenda o św. Aleksym. Czytaj więcej. „ Legenda o św. Aleksym” – tekst ten powstał w 1454r. ( perwersja ta najprawdopodobniej opiera się na starym tekście włoskim lub francuskim). Najwcześniejsza wersja tejże legendy powstała w V-VI w. w Syrii, skąd przywędrowała do Europy Zachodniej. cześć potrzebuję na dziś;) Na podstawie tekstu "Legenda o św. Aleksym" ("Przeszłosc to dziś klasa 1 cz. 1" str.133-136) odpowiedz na poniższe pytania. 1. Wyjaśnij tytuł utworu, zwracając uwagę na użycie słowa "legenda". 2. Scharakteryxuj średniowiecznego ascetę na przykłądzie św. Aleksego. Legenda o św. Aleksym - św. Aleksy jako wzorzec parenetyczny i najważniejsze motywy. Św. Aleksy jako wzorzec parenetyczny: nadzwyczajna pobożność - św. Aleksy poświęca całe swoje życie i wszelkie dobra doczesne dla Boga. narodziny, życie i śmierć pełne cudów - życiu św. Aleksego i jego śmierci towarzyszą liczne cuda, takie Legenda o świętym Aleksym powstała w Syrii na przełomie IV/V w. Uniwersalizm treści sprawił, że stała się ona niezwykle popularna. Polski tekst został spisyna w 1454 r. Legenda to wierszowany żywot świętego, gdzie przedstawiano całe życie bohatera: cudowne narodziny; młodość - często grzeszną; moment nawrócenia Bibliografia: Źródło: Jakub de Voragine, Legenda o świętym Aleksym, [w:] Chrestomatia staropolska. Teksty do roku 1543, wybór W. Rzepka, W. Wydra, Wrocław 1995 Legenda o świętym Aleksym pochodzi najprawdopodobniej z Syrii, z około V-VI w. Do Europy Zachodniej dotarła w X wieku, zaś Polska wersja pochodzi z około 1454 r. Święty Aleksy to jeden z ideałów osobowych propagowanych przez literaturę średniowieczną. Aleksy był potomkiem rzymskiego rodu książęcego. Od dzieciństwa dużo czasu poświęcał Bogu, przewyższał pobożnością Legenda o św. Aleksym jest przykładem tworzenia wzoru parenetycznego świętego - ascety. Ascetą nazywamy osobę w skrajny sposób wyrzekającą się wszelkich dóbr materialnych i umartwiającą swe ciało jako także niegodne spraw duchowych. Legenda o świętym Aleksym - streszczenie, problematyka, bohaterowieLegenda o świętym Aleksym to dzieło anonimowego autora będące przykładem średniowiecznej t ALEKSEGO. „Legenda na dzień św. Aleksego” powstała w Syrii w V-VI w. Znaleziono ją także w X w. we Francji i Italii. Opowiada ona o życiu pewnego człowieka, który poprzez swój upokarzający żywot stał się świętym. Aleksy, bo tak mu było na imię, pochodził z dobrej o bogatej rodziny. Był jedynym synem Eufemiana i Agle. y59D. playpausemuteunmuteAutor nieznany, Legenda o św. Aleksym Czyta Masza Bogucka, reż. Grzegorz Dondziłło Dofinansowano ze środków: Priorytet 4 Udostępnienie publikacji w formatach cyfrowych w ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa. Update Required To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin. Aleksy należy do grona świętych wspólnych chrześcijaństwu wschodniemu i zachodniemu, ponieważ jego kult rozpowszechnił się przed podziałem na kościół rzymskokatolicki i cerkiew prawosławną. Do literatury hagiograficznej, popularyzującej jeden z głównych średniowiecznych wzorów osobowych: świętego-ascety, opowieść o życiu św. Aleksego weszła w Europie już w X w., jednak legenda źródło swoje miała w Bizancjum, przywędrowała z kościoła w opracowanie żywota św. Aleksego pochodzi z XV w. Rękopis znajduje się Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie. Staropolszczyzna tekstu zawiera liczne dialektyzmy też:MotywyInformacje o utworze Spis treści Życiorys i biografia św. Aleksego Patron Fakty z życia Kult Życiorys i biografia św. Aleksego Św. Aleksy nazywany również Człowiekiem Bożym przyszedł na świat ok. 360 r., zmarł w 411 r. Jest świętym kościoła katolickiego i prawosławnego. Patron Św. Aleksy jest patronem ubogich i żebraków. Modlą się do niego pielgrzymi i rybacy. Jest orędownikiem osób chcących wyzbyć się dumy oraz wyniosłości, a także zagrożonych trzęsieniem ziemi, suszą, złą pogodą, epidemią, plagą. Fakty z życia Przyszedł na świat w Rzymie w dobrze sytuowanej rodzinie patrycjuszy. Jego ojciec Eufemiusz pełnił funkcję senatora, matka nosiła imię Agleida (Agle). Rodzice Aleksego byli dobrymi i hojnymi ludźmi, chętnie wspierali biednych. Legenda o św. Aleksym mówi, że w jego domu zawsze były trzy stoły, które czekały na sieroty i wdowy, podróżnych oraz ubogich. Sam Aleksy miał być długo wyczekiwanym dzieckiem. Aleksy ożenił się z kobietą wskazaną mu przez rodziców. Zaraz po ślubie (przed nocą poślubną), nie uprzedziwszy o tym nikogo, uciekł z domu. Udał się w podróż morską do Ziemi Świętej. Następnie rozpoczął podróż do Edessy. Tam wiódł ubogie życie, żebrał, był ascetą, żywił się jedynie jałmużną. Mimo że sam niewiele miał, zawsze dzielił się z innymi. Zaczął też regularnie przyjmować Eucharystię. Żył tak przez 17 lat. Po tym czasie zdecydował się udać w podróż do Tarsusu. Statek, którym płynął dobijał również do portu w jego rodzinnej miejscowości. Aleksy pod wpływem impulsu zdecydował się na zmianę planów i wysiadł w porcie. Udał się pod dom rodzinny, by żebrać pod jego progiem. Przez kolejnych 17 lat mieszkał w niewielkiej celi pod schodami domu. Cały czas trwał w modlitwie, często odwiedzał rzymskie kościoły. Zmarł w 411 r. Przed śmiercią napisał list, w którym wyznał swoją historię. Zgodnie z legendą, kiedy odnaleziono ciało Aleksego, w ręce ściskał ów list. Z zaciśniętych dłoni mogła go wyciągnąć tylko jego żona. Owa legenda mówi również o tym, że w chwili jego śmierci w Rzymie rozdzwoniły się dzwony kościelne. Został pochowany w świątyni św. Bonifacego. Jego ciało wydzielało przyjemny zapach. Kult Kiedy w 1216 r. otwarto trumnę z jego ciałem, okazało się, że nie zaczęło się ono rozkładać. Jego kult był szczególnie silny w średniowieczu w Europie i Północnej Afryce. W XV w powstała Legenda o św. Aleksym. Kilka wieków wcześniej powstał syryjski tekst o jego żywocie. W Rzymie w XVII w wzniesiono bazylikę jego imienia. Jego wspomnienie przypada 17 lipca w kościele katolickim oraz 30 marca w kościele prawosławnym według kalendarza gregoriańskiego. Święty jest przedstawiany jako mężczyzna o długich włosach ubrany w ciemnozieloną sutannę (tradycja wschodnia). Znany jest również wizerunek świętego w ubraniu pustelnika (tradycja zachodnia). Przedstawia się go w czasie żebrania pod domem rodzinnym. Jego atrybutami są księgę, kij pielgrzyma, schody i zwój. Jest patronem kilku zakonów: braci aleksjanów, sióstr aleksjanek, Kongregacji Sióstr Najświętszego Serca Jezusa i Maryi. Podobne biografie i życiorysy Źródła Zdjęcie pochodzi z portalu Zdjęcie zostało wykorzystane na podstawie domeny publicznej. Źródło: Autor: nieznany.